Selam dostlarım bugün size hayatta durgunluğun da bir ihtiyaç olduğunu hatta kötü hissetmenin bile bize iyi geldiğinden bahsedeceğim
Hayat şartları bazen bizi sürekli iyi olmaya zorluyormuş gibi hissediyoruz sanki diğer insanlar kötü olmamızla dalga geçecek gibi hissedebiliyoruz ama olay aslında öyle değil bunu yazarken bile insanları kendimizden daha çok düşündüğümüzü hissediyorum. Aslında kendimizi hiç dinlemediğimizi üzüntüyü ve durağanlıyı anormal gördüğümüzü anlıyorum. Hayat aslında acısıyla ve tatlısıyla yaşamak değil midir ? Hayatın güzelliklerini yaşarken iliklerimize kadar mutsuzluğu hissederken üzüntüden neden utanç duyarız ? Dostlarım hayat tabi ki ciddiye alınacak ve bütün ömrümüzü etkileyen bir etken lakin düştüğümüz zaman ağlayarak, duygularını anlayarak ayağa kalkmak, dertlerini sineye çekmemek bizi daha güçlü kılar. Ben kendimden örnek verecek olursam bu yazdıklarımın hepsini yaptım üzgünken bile kendimi gülmeye zorladığım çok fazla anlarım oldu sonuç ne oldu biliyor musunuz kocaman bir yorgunluk ve bitmek bilmeyen hastalıklar. Benim naçizane tavsiyem şudur ne yaşarsanız yaşayın duygularınızı ifade edemediğiniz zaman ağlayın mutlu hissettiğiniz zaman tadını çıkarın her ne hissediyorsanız o anda o duygularınızı yaşamalısınız. Tedirginlik duymadan hayat kısa başkalarını düşünmek için daha da kısa kendi öz benliğinizin değerini bilin. Kendinizi sevin biz insanoğlunun da sakinliğe ihtiyacı var
Bir yorum gönder0Yorumlar
E-posta adresiniz yayınlanmayacak.
Zorunlu alanlar işaretlenmiştir *